Jesteśmy dziećmi. Mamy prawo być dziecinni.

Byłem dziś w sklepie z zabawkami, pierwszy raz od pięciu, sześciu lat. Tsu, nie różniliśmy się niczym od dzieci, które mijały nas między półkami.

Pachniemy szlugami. Mamy po sześć lat.

Pachniemy zmęczeniem, potarganymi włosami, nieprzespanymi nocami i łzami zaschniętymi na policzkach. Mamy pierdolone sześć lat.

- Tsukiko, boję się, że będziesz kiedyś w końcu dorosła. Zakochasz się. I chyba boję się, że znów zostanę sam. Stanę się dla ciebie zbyt dziecinny, znudzisz się mną.

- No co ty, nie zostawię cię.

Tsu, ale ja nie umiem dorosnąć. 

Rozbiłem dziś telefon. Nie wiem, czy aby na pewno powinienem czuć z tego powodu tak mocną satysfakcję.